W pierwszej kohorcie pacjentów z AIDS, którzy kolejno rozpoczęli terapię przeciwretrowirusową (ART) w Port-au-Prince na Haiti, podajemy 10-letnie przeżycie. Łącznie 910 pacjentów w wieku 13 lat lub starszych, którzy inicjowali ART od 2003 do 2004 roku, obserwowano przez 10 lat; inicjacja ART i kontynuacja opieki zostały przeprowadzone zgodnie ze wskazówkami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Szczegóły dotyczące tej grupy zostały już zgłoszone, a aprobata etyczna do badania retrospektywnego została przesłana przez odpowiednie instytucje kontrolne2. 3 Śmierć została potwierdzona na podstawie dokumentacji medycznej. Dane od pacjentów, którzy przenieśli się do innej kliniki, zostały poddane cenzurze w momencie przeniesienia. Utratę czasu obserwacji określono jako brak wizyty w klinice w ciągu 180 dni przed 10-letnim okresem obserwacji. Zastosowano trzy metody przypisywania statusu przeżycia pacjentom, których utracono w celu obserwacji i os zacowaniu 10-letniego przeżycia: dane cenzorów Kaplan-Meier cenzurują dane pacjenta w momencie utraty do obserwacji, odwrotnie proporcjonalne wykorzystanie wag dane kontaktowe do śledzenia, a wielokrotne oszacowanie przeżycia szacuje na podstawie cech wyjściowych u osób, które straciły czas obserwacji. Modelowanie Coxa posłużyło do zidentyfikowania cech związanych z 10-letnim czasem przeżycia (więcej informacji można znaleźć w Dodatkowym dodatku, dostępnym wraz z pełnym tekstem tego listu na stronie internetowej). Wśród 910 pacjentów na początku, 504 (55%) było płci żeńskiej, średni wiek wynosił 39 lat, a mediana liczby CD4 wynosiła 131 komórek na milimetr sześcienny (odległość międzykwartylowa, 51 do 212). Około połowa pacjentów żyła w skrajnym ubóstwie, zarabiając mniej niż USD (w dolarach amerykańskich) dziennie. Ryc. 1. Ryc. 1. Wyniki ponad 10 lat obserwacji wśród 910 pacjentów, którzy rozpoczęli terapię antyretrowirusową w latach 2003-2004 na Haiti. Dziesięć lat po inicjacji ART 482 pacjentów (53%) było pod opieką, 246 (27%) zmarły, 111 (12%) straciło czas na obserwację, a 71 (8%) przeniesiono do innej kliniki (ryc. 1). Szacunkowe 10-letnie przeżycie obliczone za pomocą trzech metod było podobne: 71% (95% przedział ufności [CI], 68 do 74) metodą Kaplana-Meiera, 63% (95% CI, 59 do 67) za pomocą odwrotnego prawdopodobieństwa ważenia i 67% (95% CI, 64 do 71) za pomocą wielokrotnego imputacji. Spośród zgonów, które wystąpiły, 42% było w pierwszych 6 miesiącach; Śmierć w tym okresie wiązała się z byciem mężczyzną, w wieku powyżej 50 lat, znajdującym się w najniższym kwartylu masy ciała według płci, chorym na stadium III lub IV stopnia WHO i chorującym na gruźlicę (P <0,05 dla wszystkich porównań). Cechy związane ze śmiercią występujące po 6 miesiącach do 10 lat były w wieku powyżej 50 lat, o dochodzie mniejszym niż USD dziennie, znajdującym się w na jniższym kwartylu wagi i znajdującym się w najniższym kwartylu dla przestrzegania terapii (zob. Dodatek dodatkowy) (P <0,05 dla wszystkich porównań). Wskaźnik śmiertelności w roku po trzęsieniu ziemi w 2010 roku nie różnił się istotnie od tych z innych lat. Spośród 482 pacjentów, którzy żyli w wieku 10 lat, 351 (73%) nadal otrzymywało leczenie pierwszego rzutu, a 178 (37%) miało chorobę niezakaźną (109 pacjentów miało chorobę sercowo-naczyniową, 67 pacjentów miało chorobę płuc, a 2 cukrzycę ). Szacowany odsetek przeżyć 10-letnich wynoszący od 63 do 71% w jednej z pierwszych dużych grup pacjentów otrzymujących ART w krajach rozwijających się - z których znaczna część pacjentów cierpiał na zaawansowaną AIDS w momencie inicjacji ART - jest podobny do tego u pacjentów w wczesna epoka ART w Stanach Zjednoczonych4. Nasze wyniki wskazują na długoterminową trwałość międzynarodowych wysiłków na rzecz zapewnienia ART w warunkach ubog ich w zasoby. Samuel Pierre, MD Groupe Ha?tien d Etude du Sarcome de Kaposi i des Infections Opportunistes (GHESKIO), Port-au-Prince, Haiti Deanna Jannat-Khah, Dr.PH Daniel W. Fitzgerald, MD Weill Cornell Medical College, Nowy Jork, NY Jean Pape, MD GHESKIO, Port-au-Prince, Haiti Margaret L. McNairy, MD Weill Cornell Medical College, Nowy Jork, NY Wspierane przez granty z National Institutes of Health (AI098627, TW009337 i TW010062) oraz Plan awaryjny prezydenta na rzecz pomocy w AIDS, Centers for Disease Control and Prevention (GGH000545). Formularze ujawnień dostarczone przez autorów są dostępne wraz z pełnym tekstem tego listu na stronie. 4 Referencje1. Terapia antyretrowirusowa w leczeniu zakażeń HIV u dorosłych i młodzieży: zalecenia dotyczące podejścia do zdrowia publicznego, rewizja z 2006 r. Genewa: Światowa Organizacja Zdrowia, 2006. 2. Ciężkie P, Leger P, Charles M, i in Terapia antyretrowirusowa u tysiąca pacjentów z AIDS na Haiti. N Engl J M ed 2005; 353: 2325-2334 Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline 3. Leger P [podobne: leczenie, endokrynolog kielce, psycholog Kraków ] [przypisy: zasłużony dawca krwi przywileje, bmd osteoporoza, olx namysłów ]